امام علی(ع) در رابطه با بحث فقر سخنی فرمودند که هیچ فیلسوفی در دنیا نزده است. ایشان میفرمایند: «اگر من فقر را به صورت یک مرد میدیدم هر آینه او را به قتل میرساندم»؛ این یعنی اگر ما پیرو حضرت هستیم تا نابودی فقر و ریشهکن کردن آن و تا به قتل رسانیدن فقر و عوامل آن باید سر از پا نشناسیم.
نمیشود که یک نفر هم مدیر باشد و هم با حفظ سمت پنج - شش مسئولیت دیگر داشته باشد و همزمان هم به تحصیل ادامه دهد و در نهایت بخواهد کار و امور مسلمین را هم دنبال کنند. حتی همزمان در پیادهروی اربعین هم شرکت کند، سفرهای شمال را هم داشته باشد و به کارهای دیگر هم برسد و فرمولی برای خودش داشته باشد. مدیر در جامعه اسلامی نباید از خدمت کردن به مردم سر از پا بشناسد.
امام علی(ع) زمانی از مکانی عبور میکردند و بازدید داشتند. در این بازدید برخی افراد هم همراه ایشان بودند، پیرمردی فرتوت، ژندهپوش و نابینا را در یک گذر دیدند که گدایی میکند. حضرت بیتفاوت رد نشدند و فرمودند او کیست؟ یک نفر از کسانی که همراه امام بود، گفت: این فرد یک نصرانی و مسیحی است؛ امام برآشفتند و فرمودند: چطور تا زمانی که جوان بود و انرژی داشت از او کار کشیدید، اما حالا که گرفتار شده است او را رها کردهاید و کمکش نمیکنید؟ «أنفِقُوا علَیهِ مِن بَیتِ المال». حضرت در این اتفاق دستور دادند که از بیتالمال به این فرد مستمری دهند. این نگاه مولای شیعیان به یک انسان درمانده است.
بنده در مسائل حقوقی به دوستان میگویم اولین کسی که در عالم بنای بحث تأمین اجتماعی، حمایت اجتماعی و برقراری مستمر را برقرار کرد مولای ما علی بن ابیطالب(ع) بود. ما زمانی میتوانیم بگوییم که نهجالبلاغه را خواندهایم، باور داریم و به آن عمل میکنیم که در جامعه نبینیم زن یا مردی و دختر یا پسری تا کمر داخل سطلهای زباله شهر شده است و به دنبال لقمه نان و غذای فاسدی برای سیر کردن شکم میگردد.
انتهای پیام